My rating: 4 of 5 stars
Een interessant boek. De Rosnay is hier, net als in haar bekendste boek "Haar naam was Sarah", niet alleen in staat om dit verhaal historisch interessant te situeren, maar ook om een hele passende sfeer op te roepen. Eigenlijk weet je al heel vroeg hoe het verhaal zal eindigen. En ook de beschrijvende gebeurtenissen zijn niet van een dusdanig niveau dat het spannend of verrassend is. Verwacht dus ook geen spanning of verrassende wending. Het boek is mooi opgebouwd en de naderende destructie in de vorm van de aanleg van de grote Parijse boulevards Baron Hausmann komt steeds dichterbij. En daarmee ook het einde van het hoofdpersonage, die in de vorm van een brief aan haar overleden man haar leven overdenkt. Gezien het noodlottige einde is het net alsof je het boek wilt uitlezen alvorens het te laat is.
De schrijfster laat erg goed zien wat deze destructie voor iemand kan beteken. Een heel leven weggevaagd. Dat stelt die moderne boulevards toch in een ander daglicht. Mooi vond ik ook het tijdsbeeld van de 19e eeuw die werd opgeroepen. Ik vind het altijd intrigerend om bijvoorbeeld te lezen dat iemand de tijd gekend heeft dat er geen stadsverlichting was: die verlichting is inderdaad iets van de laatste 1,5 eeuw.
Al met al toch wel genoten van dit boek.
NB het was uitermate handig om dit boek met een e-reader te lezen die connectie heeft met internet. Hierdoor kun je meteen opzoeken
hoe de oude straatkaarten van de stad er uit zagen.
Als ik in februari in Parijs rondloop ga ik natuurlijk wel kijken of ik iets terug kan vinden van de planologische destructie en beschrijving van oude straten in Parijs uit dit boek. En ik zal dan denken aan de destructie van mensenlevens en het verdwijnen van middeleeuws Parijs. Maar er is toch ook iets moois voor in de plaats gekomen. Laten we dat maar vooruitgang noemen.
Gelezen oktober november 2013