Sportief gezien begon de dag nog goed. Onze eerste enkelspel (Hugo), die eigenlijk de 2e enkel was (gevorderden snappen dit!), wonnen we. Weliswaar door opgave van de tegenstander, bij een glijke stand van 1-1 in sets, maar ik ga ervan uit dat mijn ploeggenoot de tegenstander psychisch gesloopt heeft, waardoor alleen opgave hem kon redden. Ik vergeet dan voor het gemak dat de tegenstander net vader was geworden, aan slaapgebrek leed en op tijd thuis wilde zijn. Ach ja het was zijn eerst geborene dus te begrijpen. Ik denk dat zijn teamgenoten hier anders over dachten.
De tweede wedstrijd (Hein) was een makkelijke prooi voor de tegenstander, al moet toegegeven worden dat Hein niet eens slecht stond te spelen.
Dat konden we van de derde wedstrijd niet eens zeggen. De eerste dubbel (Hugo et moi) ging razendsnel verloren en de door ons geboden tegenstand was beschamend te noemen. Tegenstander was sterk, maar dit was te makkelijk.
Ook de vierde wedstrijd (dubbel Pascal en Hein) werd verloren, maar de laatste dubbel (Pascal et moi) werd overtuigend gewonnen. Persoonlijk zorgde deze laatste partij dat ik toch met een redelijk gevoel van de baan stapte.
Al met al verlies (3-2), maar toch 2 winstpartijen. Minpuntje van de dag was de tegenstander die ons aan het einde van de speeldag geen diner aanbood en ook niet genoeg biertjes om ons verdriet een beetje weg te spoelen. Op naar de volgende pot. Gelukkig thuis en ik hoop op iets beter weer.